Evet, festival Vary cüzdanı nasıl havalandıracağını biliyor. Ancak daha en başından, neredeyse sınıf mücadelesinin asırlık mitini, yani festivale yalnızca iğrenç derecede zengin kodamanların ya da tam tersine burada ekmek ve suyla yaşayan dinsiz sırt çantalı gezginlerin gittiğini kanıtlamak gerekiyor.
Bu, rastgele anlık görüntülerle desteklenen derin bir yanılgıdır. Örneğin, faydalı maden sularında ayaklarını yıkayan adam, kesinlikle bir önceki yüzyılın nemli çatı katlarında çürüyen sanatçılardan değildi. Ve Bartoška’nın genç film hayranlarına sevgiyle hitap ettiği şekliyle “çocuklar”, geceleri bunu güzel bir şekilde ortaya çıkarabilir.
Bununla, Vary’ye taze tasarımcı modasını sergilemek ve en son kokteylleri denemek için giden altın gençlik kategorisini kastetmiyorum – örneğin, iğrenç sabah izlerine bakılırsa midelerini bulandırabilen köpüklü şaraplı pembe cin .
Her zaman olduğu gibi, sıkıcı gerçek ortada bir yerde yatıyor. Evet, festival boyunca Karlovy Vary zevklerinin bazı fiyatları aşırı ve utanmaz arasında değişiyor. Örneğin, termal otel yüzme havuzunda üç saat boyunca, davetli misafirler çemberinin dışındaki bir ölümlü, yüksek sesli müzik eşliğinde ücret alınmadan altı yüz kron ödeyecek. Ve dolu.
Yetmiş kron için patates kızartması, yüz on sosis, yüz elli irmik – bu sadece bistrolardan, yani ana festival bölgesindeki durak satışlarından bahsediyor. Restoranlar, talebin on günlük zirvesini yakalama çabalarında kesinlikle geri kalmıyorlar, bu nedenle düzenli bir ziyaretçinin fiyatına Prag’da bile iki kez yiyeceği bir dana bonfile var ve ardından kendi ekonomik modunu seçiyor. hisse senetleri. Ne de olsa, plastik poşetlerle en yakın iki süpermarkete akın eden ziyaretçiler kesinlikle kaçırılmamalıdır.
Ama öte yandan festivale daha çok yetişkinler ve kendi türünde bir deneyimsel tatil olarak gören kendini beğenmiş meraklılar katılıyor. Deniz kenarında, evde bir kaşık dondurma için üç avro ödemeseniz bile kendinizi öfkeyle atabilirsiniz ve Varů’nin festival konukları, sağduyulu yerel vatandaşların aksine tam olarak böyle davranır. Kaldıkları süre kadar kazanan organizasyon ekibinden yarı zamanlı çalışanlardan bahsetmiyorum bile, ancak tabiri caizse orada olma hissi onlar için paha biçilemez.
Ancak her şeyden önce, bırakın Bartoška’yı, festivalin kendisi yakınlarda kimin içecek, dövme veya portre açacağını ve hizmetleri için ne kadar ücret alacaklarını hiçbir şekilde etkileyemez. Thermal yakınlarındaki özel bir arsa, örneğin üremek için şapkadan tavşan çıkaran bir sihirbaz tarafından uygun bir şekilde kiralanmışsa, bunu kimse yapamaz; müfettişler, son kullanım tarihi geçmiş krem satıp satmadığını kontrol etmedikçe.
Ellerimizi üzerine koyabiliriz ya da sadece sallayabiliriz, her şey yoluna girecek. Ve bu iyi bir şey, çünkü Karlovy Vary festivali aynı zamanda demokrasinin ve piyasa ekonomisinin, yani serbest seçimlerin başarısının da bir ifadesi.
Canım istemiyorsa ve iş nedeniyle oraya gitmem gerekmiyorsa oraya gitmem. Ödeyebilirsem, ama para için üzgünüm, oraya gitmiyorum. Ve eğer ben de eğlenmek isteyen sinemaseverlerden biriysem, akşamları arkadaşlarımla birkaç bira içebilmek için uzun ömürlü salamlı on battaniyeyle çöreklerde on gün dayanırım.
Çünkü bu tür sevinçler bile bayrama aittir ve herkes bu sevince kendisi sponsor olur. En azından filmlerin ve bardakların sabah temizliğinin Bartoška tarafından karşılandığı hoş hissi de dahil.
Bu, rastgele anlık görüntülerle desteklenen derin bir yanılgıdır. Örneğin, faydalı maden sularında ayaklarını yıkayan adam, kesinlikle bir önceki yüzyılın nemli çatı katlarında çürüyen sanatçılardan değildi. Ve Bartoška’nın genç film hayranlarına sevgiyle hitap ettiği şekliyle “çocuklar”, geceleri bunu güzel bir şekilde ortaya çıkarabilir.
Bununla, Vary’ye taze tasarımcı modasını sergilemek ve en son kokteylleri denemek için giden altın gençlik kategorisini kastetmiyorum – örneğin, iğrenç sabah izlerine bakılırsa midelerini bulandırabilen köpüklü şaraplı pembe cin .
Her zaman olduğu gibi, sıkıcı gerçek ortada bir yerde yatıyor. Evet, festival boyunca Karlovy Vary zevklerinin bazı fiyatları aşırı ve utanmaz arasında değişiyor. Örneğin, termal otel yüzme havuzunda üç saat boyunca, davetli misafirler çemberinin dışındaki bir ölümlü, yüksek sesli müzik eşliğinde ücret alınmadan altı yüz kron ödeyecek. Ve dolu.
Yetmiş kron için patates kızartması, yüz on sosis, yüz elli irmik – bu sadece bistrolardan, yani ana festival bölgesindeki durak satışlarından bahsediyor. Restoranlar, talebin on günlük zirvesini yakalama çabalarında kesinlikle geri kalmıyorlar, bu nedenle düzenli bir ziyaretçinin fiyatına Prag’da bile iki kez yiyeceği bir dana bonfile var ve ardından kendi ekonomik modunu seçiyor. hisse senetleri. Ne de olsa, plastik poşetlerle en yakın iki süpermarkete akın eden ziyaretçiler kesinlikle kaçırılmamalıdır.
Ama öte yandan festivale daha çok yetişkinler ve kendi türünde bir deneyimsel tatil olarak gören kendini beğenmiş meraklılar katılıyor. Deniz kenarında, evde bir kaşık dondurma için üç avro ödemeseniz bile kendinizi öfkeyle atabilirsiniz ve Varů’nin festival konukları, sağduyulu yerel vatandaşların aksine tam olarak böyle davranır. Kaldıkları süre kadar kazanan organizasyon ekibinden yarı zamanlı çalışanlardan bahsetmiyorum bile, ancak tabiri caizse orada olma hissi onlar için paha biçilemez.
Ancak her şeyden önce, bırakın Bartoška’yı, festivalin kendisi yakınlarda kimin içecek, dövme veya portre açacağını ve hizmetleri için ne kadar ücret alacaklarını hiçbir şekilde etkileyemez. Thermal yakınlarındaki özel bir arsa, örneğin üremek için şapkadan tavşan çıkaran bir sihirbaz tarafından uygun bir şekilde kiralanmışsa, bunu kimse yapamaz; müfettişler, son kullanım tarihi geçmiş krem satıp satmadığını kontrol etmedikçe.
Ellerimizi üzerine koyabiliriz ya da sadece sallayabiliriz, her şey yoluna girecek. Ve bu iyi bir şey, çünkü Karlovy Vary festivali aynı zamanda demokrasinin ve piyasa ekonomisinin, yani serbest seçimlerin başarısının da bir ifadesi.
Canım istemiyorsa ve iş nedeniyle oraya gitmem gerekmiyorsa oraya gitmem. Ödeyebilirsem, ama para için üzgünüm, oraya gitmiyorum. Ve eğer ben de eğlenmek isteyen sinemaseverlerden biriysem, akşamları arkadaşlarımla birkaç bira içebilmek için uzun ömürlü salamlı on battaniyeyle çöreklerde on gün dayanırım.
Çünkü bu tür sevinçler bile bayrama aittir ve herkes bu sevince kendisi sponsor olur. En azından filmlerin ve bardakların sabah temizliğinin Bartoška tarafından karşılandığı hoş hissi de dahil.