Pennie Smith 2003’te bir kişinin fotoğrafa hayran olmasına rağmen onu görmemesi çok güzel bir şey, diye itiraf etti. O kadar çok çeşitli şekillerde kullanıldı ki, biraz duvar kağıdına benziyor. The Clash’ın pek çok fotoğrafını çektim ve birçok nedenden dolayı bunu tercih etmiyorum. Evet, güzel ama bende diğeriyle aynı tepkileri uyandırmıyor, ekledi jet.
Smith, 1979’da müzik dergisi New Musical Express (NME) ile işbirliği yaptı ve The Clash’a Amerika turnesinde eşlik etti. Daha sonra London Calling albümünün kapağında yer alan fotoğraf, ayın 21’inde New York’taki Palladium’da çekildi ve fotoğrafçının yanı sıra grubun basçısı Paul Simonon da bundan sorumlu.
Konser onun için iyi geçti ama içimden bir şekilde her şeyin eskisi gibi olmadığını hissettim. Simonon, kızgındım, bu yüzden bas gitarı çıkardım, diye açıkladı, bu da onun enstrümanı yok etmesine yol açtı. Dergiye verdiği röportajda Fender, konserde güvenliğin vahşi insanların koltuklardan çıkmasına izin vermemesinin yarattığı hayal kırıklığından kurtulduğunu belirtti.
Simonon oğluna yol verdiğinde Pennie Smith oradaydı ve eliyle fırçayı bastırdı. Resim biraz dağınık görünüyordu, The Clash’in bunu kullanacağını düşünmediler, ancak daha sonra Joe Strummer grafik tasarımcısı Ray Lowry ile birlikte bunun gelecek albümün kapağı için mükemmel olacağına karar verdi.
Lowry, kapaktaki fotoğrafı dikey bir Londra çizgisi ve yeşil yatay bir Calling ile tamamladı; bu, Elvis Presley’in ilk albümünün kapağına açık bir saygı duruşu niteliğindeydi. Elvis’in rekoru, rock and roll’un oldukça tehlikeli olduğu bir dönemde uğulduyordu. Simonon, London Calling’in de oldukça tehlikeli olduğunu belirterek bu hamleyi açıkladı.
2001 yılında müzik dergisi Q London Calling, tüm zamanların en iyi dokuzuncu kapağına sahip albümü duyurdu ve bir yıl sonra fotoğrafın kendisi şimdiye kadar çekilmiş en iyi rock and roll fotoğrafı seçildi. Dergi, bu seçim hakkında yorumda bulunarak, kontrolün tamamen kaybedildiği nihai rock and roll anını yakaladığını belirtti.
Bu arada Simonon yere düştüğünde bas gitar birkaç parçaya bölündü. Birisi onları toplayıp birkaç yıl sakladı. Fender Precision Bass şu anda Londra Müzesi’nde sergileniyor. Pedtm, Cleveland’daki Rock & Roll Onur Listesi sergisinin bir parçasıydı.
Çift albüm London Calling hala tüm zamanların en iyi rock albümlerinden biri olarak kabul ediliyor. Mutlak hafiflik, kendi kendine yeterlilik ve egemenlik ile rock, pop, ska, rockabilly, reggae gibi tüm türleri dürtülerini ve tutarlılıklarını kaybetmeden idare edebilirler.
Şişirilmiş set listesinden temsili bir parça seçmek zor, ancak başlık şarkısı hemen akılda kalıyor ve başlık şarkısı The Clash tarafından söyleniyor. İlginç olan, plağın ilk çıkışının kapağında, Train In Vain adlı köpeğin şarkı listesinde kaybolması ya da kapak bittikten sonra grubun albüme dahil etmesi.
Fotoğrafın yazarına gelince, Pennie Smith kendisini rock gruplarının portrelerinin zorlu çalışmalarına adamış görünüyor. The Clash’ın yanı sıra kariyerinde Led Zeppelin, Rolling Stones, The Who, Iggy Pop, U2, Morrissey, Primal Scream, Manic Street Preachers, Blur, Radiohead ve Oasis yer aldı.
Smith, 1979’da müzik dergisi New Musical Express (NME) ile işbirliği yaptı ve The Clash’a Amerika turnesinde eşlik etti. Daha sonra London Calling albümünün kapağında yer alan fotoğraf, ayın 21’inde New York’taki Palladium’da çekildi ve fotoğrafçının yanı sıra grubun basçısı Paul Simonon da bundan sorumlu.
Konser onun için iyi geçti ama içimden bir şekilde her şeyin eskisi gibi olmadığını hissettim. Simonon, kızgındım, bu yüzden bas gitarı çıkardım, diye açıkladı, bu da onun enstrümanı yok etmesine yol açtı. Dergiye verdiği röportajda Fender, konserde güvenliğin vahşi insanların koltuklardan çıkmasına izin vermemesinin yarattığı hayal kırıklığından kurtulduğunu belirtti.
Simonon oğluna yol verdiğinde Pennie Smith oradaydı ve eliyle fırçayı bastırdı. Resim biraz dağınık görünüyordu, The Clash’in bunu kullanacağını düşünmediler, ancak daha sonra Joe Strummer grafik tasarımcısı Ray Lowry ile birlikte bunun gelecek albümün kapağı için mükemmel olacağına karar verdi.
Lowry, kapaktaki fotoğrafı dikey bir Londra çizgisi ve yeşil yatay bir Calling ile tamamladı; bu, Elvis Presley’in ilk albümünün kapağına açık bir saygı duruşu niteliğindeydi. Elvis’in rekoru, rock and roll’un oldukça tehlikeli olduğu bir dönemde uğulduyordu. Simonon, London Calling’in de oldukça tehlikeli olduğunu belirterek bu hamleyi açıkladı.
2001 yılında müzik dergisi Q London Calling, tüm zamanların en iyi dokuzuncu kapağına sahip albümü duyurdu ve bir yıl sonra fotoğrafın kendisi şimdiye kadar çekilmiş en iyi rock and roll fotoğrafı seçildi. Dergi, bu seçim hakkında yorumda bulunarak, kontrolün tamamen kaybedildiği nihai rock and roll anını yakaladığını belirtti.
Bu arada Simonon yere düştüğünde bas gitar birkaç parçaya bölündü. Birisi onları toplayıp birkaç yıl sakladı. Fender Precision Bass şu anda Londra Müzesi’nde sergileniyor. Pedtm, Cleveland’daki Rock & Roll Onur Listesi sergisinin bir parçasıydı.
Çift albüm London Calling hala tüm zamanların en iyi rock albümlerinden biri olarak kabul ediliyor. Mutlak hafiflik, kendi kendine yeterlilik ve egemenlik ile rock, pop, ska, rockabilly, reggae gibi tüm türleri dürtülerini ve tutarlılıklarını kaybetmeden idare edebilirler.
Şişirilmiş set listesinden temsili bir parça seçmek zor, ancak başlık şarkısı hemen akılda kalıyor ve başlık şarkısı The Clash tarafından söyleniyor. İlginç olan, plağın ilk çıkışının kapağında, Train In Vain adlı köpeğin şarkı listesinde kaybolması ya da kapak bittikten sonra grubun albüme dahil etmesi.
Fotoğrafın yazarına gelince, Pennie Smith kendisini rock gruplarının portrelerinin zorlu çalışmalarına adamış görünüyor. The Clash’ın yanı sıra kariyerinde Led Zeppelin, Rolling Stones, The Who, Iggy Pop, U2, Morrissey, Primal Scream, Manic Street Preachers, Blur, Radiohead ve Oasis yer aldı.