Vysluní’nin Ore Dağları kasabasındaki neo-Romanesk St. Wenceslas kilisesi, film yapımcıları için en ödüllendirici yerlerden biridir. Vladimír Michálek’in devrim sonrası, hâlâ harap durumdaki haliyle, Veronika Žilková ve Bolek Polívka ile birlikte oynadığı ödüllü filmi The Forgotten Light için kullandı. Ayrıca Zelenka’nın Year of the Devil filminde veya Rammstein grubunun bir klibinde oynadı. Daha önce, Binbaşı Zeman’ın 30 vakasının bölümlerinden birinde yer aldı.
Kilise ve aslında tüm sınır kasabası, Alman yönetmen Peter Thorwarth tarafından Netflix için yaratılan bu yılki savaş aksiyon filminin çekildiği yer haline geldi. Güçlü bir Çek ayak izine sahip olan film, Mayıs ayının sonundan itibaren bu platformda izlenebilir.
Önde gelen kostüm tasarımcımız Simona Rybáková ve ses mühendisimiz Viktor Prášil’in rol aldığı film tamamen türsel bir olay sunuyor. Thorwarth, senarist Stefan Barth ile birlikte Tarantino’nun ünlü Pancharts of Shame’ine, yani B-filmi aksiyon filmlerinin alamet-i farikalarına bir Nazi teması ve western atmosferi ekleyen ve açıkça göz kırpan filme bir tür Alman yanıtı vermeye çalıştı. büyük bir abartma payı olan izleyici.
Böylece, İkinci Dünya Savaşı’nın son aylarında, Müttefikler zaten açıkça Hitler’in imparatorluğunu ele geçirirken, izleyici, gizli bir amaçla Sonnenberg kasabasına gelen bitkin bir SS birimini takip ediyor. Komutanı, burada saklanması gereken bir yığın Yahudi altını öğrendi. Kasabaya varmadan önce birim, Robert Maaser tarafından canlandırılan bir asker kaçağıyla uğraşmak zorundadır.
Ancak asker kaçağı, cesur bir kız (Marie Hacke) tarafından sallanan ilmikten kurtarılır. Ve aç askerlerden oluşan bir birlik daha sonra onun çiftliğini yağmalamak için yola çıktığında, kurtarılan kahraman adaleti kendi eline almaya karar verir. Bir dirgen yardımıyla, daha sonra yanan çiftlik evinin duvarlarının arkasında kesinlikle sona ermeyecek bir katliam başlatır.
İntikamın bir parçası olarak, kahraman asker, Nazi subayının yanı sıra kasabanın belediye başkanı ve vicdansız sevgilisi tarafından da gıpta edilen söz konusu altını aramaya dahil olur.
Filmin, verilen türün kurallarına ve kalitesine tamamen aşina bir izleyiciyi hedeflediği olay örgüsünden zaten anlaşılıyor. Thorwarth’ın filmi, bir anlatı kamerası ve canlı kurgunun yardımıyla, yukarıda bahsedilen savaş kanının abartılmasına katılmaya istekli herkesi eğlendirmekten daha yüksek talepler getirmeyen basit bir gösteri sunuyor.
Ancak, Tarantino’nun Rezil Afişleri ile karşılaştırıldığında, Blood and Gold sadece bir tür boyama kitabı olmaya devam ediyor. Basit senaryo ve iddiasız diyaloglar, istenilen aksiyonun akışını engellemese de aynı zamanda türe alışmış izleyiciyi çok çabuk sıkabiliyor. Sürpriz yok, her şey yalnızca film yapımcılarının SS adamlarının her birinin en sofistike ölümünü tasarlama ve filme alma becerisine bağlı ve düşüyor.
Tür kutusunun bu şekilde doldurulmasından memnun olup olmadığı veya yaratıcılardan daha fazlasını isteyip istemediği izleyiciye kalmıştır. Örneğin Tarantino’nun sadece harika diyalogları ve orijinal senaryosuyla başarabileceği bir şey.
Kilise ve aslında tüm sınır kasabası, Alman yönetmen Peter Thorwarth tarafından Netflix için yaratılan bu yılki savaş aksiyon filminin çekildiği yer haline geldi. Güçlü bir Çek ayak izine sahip olan film, Mayıs ayının sonundan itibaren bu platformda izlenebilir.
Önde gelen kostüm tasarımcımız Simona Rybáková ve ses mühendisimiz Viktor Prášil’in rol aldığı film tamamen türsel bir olay sunuyor. Thorwarth, senarist Stefan Barth ile birlikte Tarantino’nun ünlü Pancharts of Shame’ine, yani B-filmi aksiyon filmlerinin alamet-i farikalarına bir Nazi teması ve western atmosferi ekleyen ve açıkça göz kırpan filme bir tür Alman yanıtı vermeye çalıştı. büyük bir abartma payı olan izleyici.
Böylece, İkinci Dünya Savaşı’nın son aylarında, Müttefikler zaten açıkça Hitler’in imparatorluğunu ele geçirirken, izleyici, gizli bir amaçla Sonnenberg kasabasına gelen bitkin bir SS birimini takip ediyor. Komutanı, burada saklanması gereken bir yığın Yahudi altını öğrendi. Kasabaya varmadan önce birim, Robert Maaser tarafından canlandırılan bir asker kaçağıyla uğraşmak zorundadır.
Ancak asker kaçağı, cesur bir kız (Marie Hacke) tarafından sallanan ilmikten kurtarılır. Ve aç askerlerden oluşan bir birlik daha sonra onun çiftliğini yağmalamak için yola çıktığında, kurtarılan kahraman adaleti kendi eline almaya karar verir. Bir dirgen yardımıyla, daha sonra yanan çiftlik evinin duvarlarının arkasında kesinlikle sona ermeyecek bir katliam başlatır.
İntikamın bir parçası olarak, kahraman asker, Nazi subayının yanı sıra kasabanın belediye başkanı ve vicdansız sevgilisi tarafından da gıpta edilen söz konusu altını aramaya dahil olur.
Filmin, verilen türün kurallarına ve kalitesine tamamen aşina bir izleyiciyi hedeflediği olay örgüsünden zaten anlaşılıyor. Thorwarth’ın filmi, bir anlatı kamerası ve canlı kurgunun yardımıyla, yukarıda bahsedilen savaş kanının abartılmasına katılmaya istekli herkesi eğlendirmekten daha yüksek talepler getirmeyen basit bir gösteri sunuyor.
Kan ve altın 60 % Almanya, 2023, 100 dk. Yönetmen: Peter Thorwarth Senaryo: Stefan Barth Müzik: Jessica de Rooij, Hendrik Nölle Oyuncular: Robert Maaser, Marie Hacke, Alexander Scheer, Jördis Triebel, Stephan Grossmann, Florian Schmidtke ve diğerleri |
Ancak, Tarantino’nun Rezil Afişleri ile karşılaştırıldığında, Blood and Gold sadece bir tür boyama kitabı olmaya devam ediyor. Basit senaryo ve iddiasız diyaloglar, istenilen aksiyonun akışını engellemese de aynı zamanda türe alışmış izleyiciyi çok çabuk sıkabiliyor. Sürpriz yok, her şey yalnızca film yapımcılarının SS adamlarının her birinin en sofistike ölümünü tasarlama ve filme alma becerisine bağlı ve düşüyor.
Tür kutusunun bu şekilde doldurulmasından memnun olup olmadığı veya yaratıcılardan daha fazlasını isteyip istemediği izleyiciye kalmıştır. Örneğin Tarantino’nun sadece harika diyalogları ve orijinal senaryosuyla başarabileceği bir şey.