Film, 1968 yılında aynı adı taşıyan bir yayının cömert fotoğraflarından ilham aldı. Oyuncunun ifadesini kaydeden fotoğrafçının diğer karakteri ise filmde karşımıza çıkıyor ve kendi koduna sahip.
Klasik bir belgesel olarak Motorki vt'nin esas olarak romantizme dayalı kurgu üzerine bir yorum olarak kullanılması gerektiği yönünde kaçınılmaz bir izlenim yaratıyor. Evli bir kadın ile yakışıklı bir motosikletin buluştuğu bardan, köpeğin birlikte bindiği bardan, evinin önünde ısrarla vakit geçirmesine kadar, kaygısız sürüş ruhuyla bir küçük kasaba aşk hikayesi inşa ediliyor.
Aynı zamanda, muhabirin aracılığıyla, betimleyici sosyoloji bir alt kültürün haritasını çıkarır; kaba ama havalı adamların, gözlerinin önünde olan insanları küçümseyen, yüksek yakalı öğrencilerin motosiklet kulübünde kimin kim olduğunu ayrıntılı olarak gösterir. şapkalarda ve tişörtlerde.
Bir yaprak albümle kendini tanıtmak, onları özgür ruhlu varlıklar mı yoksa sınırlı eleştiriler mi göreceğine karar vermeyi izleyiciye bırakıyor; Batılı bir intikamcıya benzediğin yerde, ata binmek yerine yalnızca motosiklete binebilirsin.
Ama aynı zamanda, biraz sınırlı bir monotonlukla da olsa, sesin ve yönetmenin duygu renkli sessizliklerin dikte ettiği çok yönlü bir oyuncu grubuna liderlik ediyor. İlk başta, beceri üretme oyununa girdikten sonra bile değişmeyen bir dalga halinde sürdürülür.
Ona göre Motorki sosyal bir kısaltma kullandığı için başka yerlerden ve yerlerden yeni elemanlar alınıyor; basitleştirilmiş olanı, bira içmeyi ve centilmen yumruk dövüşlerini, genç esrarı içmeyi bırakın ve hemen.
Sonuç olarak yönetmen, birkaç dahinin PMO suçluları tarafından geride bırakıldığı ve kurucu babaların hareketsiz babalar haline geldiği, motorlarının yalnızca onlar için çalıştığı, romantizmin altın çağının sonunun güzel ama oldukça sıradan bir öyküsünü sundu. özlemler.
Klasik bir belgesel olarak Motorki vt'nin esas olarak romantizme dayalı kurgu üzerine bir yorum olarak kullanılması gerektiği yönünde kaçınılmaz bir izlenim yaratıyor. Evli bir kadın ile yakışıklı bir motosikletin buluştuğu bardan, köpeğin birlikte bindiği bardan, evinin önünde ısrarla vakit geçirmesine kadar, kaygısız sürüş ruhuyla bir küçük kasaba aşk hikayesi inşa ediliyor.
Aynı zamanda, muhabirin aracılığıyla, betimleyici sosyoloji bir alt kültürün haritasını çıkarır; kaba ama havalı adamların, gözlerinin önünde olan insanları küçümseyen, yüksek yakalı öğrencilerin motosiklet kulübünde kimin kim olduğunu ayrıntılı olarak gösterir. şapkalarda ve tişörtlerde.
Bir yaprak albümle kendini tanıtmak, onları özgür ruhlu varlıklar mı yoksa sınırlı eleştiriler mi göreceğine karar vermeyi izleyiciye bırakıyor; Batılı bir intikamcıya benzediğin yerde, ata binmek yerine yalnızca motosiklete binebilirsin.
Motosikletler 60 % ABD, 2023, 116 dk. Yönetmen: Jeff Nichols Sahne: Jeff Nichols Oyuncular: Austin Butler, Jodie Comer, Tom Hardy, Michael Shannon, Boyd Holbrook, Norman Reedus, Damon Herriman, Beau Knapp, Karl Glusman ve dal Orjinal adı: Bikeriders Sinema kutusu: %76 IMDb'si: 7.5 |
Ama aynı zamanda, biraz sınırlı bir monotonlukla da olsa, sesin ve yönetmenin duygu renkli sessizliklerin dikte ettiği çok yönlü bir oyuncu grubuna liderlik ediyor. İlk başta, beceri üretme oyununa girdikten sonra bile değişmeyen bir dalga halinde sürdürülür.
Ona göre Motorki sosyal bir kısaltma kullandığı için başka yerlerden ve yerlerden yeni elemanlar alınıyor; basitleştirilmiş olanı, bira içmeyi ve centilmen yumruk dövüşlerini, genç esrarı içmeyi bırakın ve hemen.
Sonuç olarak yönetmen, birkaç dahinin PMO suçluları tarafından geride bırakıldığı ve kurucu babaların hareketsiz babalar haline geldiği, motorlarının yalnızca onlar için çalıştığı, romantizmin altın çağının sonunun güzel ama oldukça sıradan bir öyküsünü sundu. özlemler.