Keeganov, İngiliz Katoliklerinin her türden düşmüş kızlar için inşa ettikleri ve gönüllü olarak ya da en azından geçen güne kadar cennet gibi, yardımsever bir kız olarak gösterdikleri, şiddet ve istismarla dolu sözde Magdalene pislik cehenneminden bahsetti. Allah'a vaad edilen kurum.
Günün sonunda başlığı altında gruplandırılan ilk yayınlanan kısa öyküler de bu tür önemsiz şeyler olarak değerlendirilebilir. Ama bunlar yeni metinler değil, eski-yeni, yeniden işlenmiş metinler değil. Bunlar aslında o yıllardan önce ya da çeyrek asır önce yazılmışlardı. Açık bir ortak paydaları var ve bu, tutkular değil, kadın ve erkek arasındaki ilişkiler sorunudur.
İlk hikayede genç adam, ailesinin tutuklanmasından bu yana son derece işlevsiz olduğunu, mahvolmaya mahkum olduğunu fark eder; ikisi birbirini anlamıyor, bir ilişki, tam teşekküllü bir ilişki uğruna konumlarının güvenliğini terk etmeyi reddediyorlar.
Bir tür ihanet olarak, bir edebiyat profesörü misafir yazarlardan birinin hayatına izinsiz girmeye, ona biraz hakaret etmeye cüret eder ve o da onun yavaş, acılı ölümüne neden olarak misilleme yapar. Bu hikayede, genç bir kadın Noel'den önce bir şans yakalar, ancak kocasının numarası olaya sadece hayırseverlik yapmak içindir ve çaresizce ellerinden kayıp gider.
Genel olarak bu metinlerin ortak noktası sadece karanlığı değil aynı zamanda şiddeti de içeriyor: derin sorgulama, konsantrasyon, her kelimenin gerekliliği. Burada deney bitmiyor, mecazi anlamda canlı bir şekilde çiçek açmaya devam etmiyor, burada uysalca, gerçekçi bir şekilde, detay duygusuyla, yumuşak hareketlerle, küçük değişikliklerle gerçekleşiyor.
Çünkü karakterlerin profilleri var, arka planlar var, onların içinde hareket ediyorsunuz, ateşli bir aksiyon değil, dramatik bir finale giden pdc. Kahramanın, en sevdiği yazar Anton Pavlovia Echo'nun kısa öyküsünü kullanması tesadüf değildir: bu nedenle, hayatında, önemli ölçüde büyürken ve bireysel oyuncuların akışı ortaya çıkarken, dışarıda yalnızca küçük, yavaş hareketler gerçekleşir.
Claire Keeganov, insanların başarılı olduğu ilişkiler hakkında yazıyor. Aklı nerede ve bir parça bok. Ya da tam tersi? Yazarın gerçekçiliği elbette alt metninde hem totaliter kiliseye hem de klasik ataerkil aile yapısına yönelik bir eleştiri içeriyor ama bu olmadan da işe yarıyor. Bunlar sadece ilişkilerle ilgili küçük resimlerdir. Bu temel ve benzersiz şey hakkında. Avcının avcıya ne yaptığı hakkında.
Günün sonunda başlığı altında gruplandırılan ilk yayınlanan kısa öyküler de bu tür önemsiz şeyler olarak değerlendirilebilir. Ama bunlar yeni metinler değil, eski-yeni, yeniden işlenmiş metinler değil. Bunlar aslında o yıllardan önce ya da çeyrek asır önce yazılmışlardı. Açık bir ortak paydaları var ve bu, tutkular değil, kadın ve erkek arasındaki ilişkiler sorunudur.
İlk hikayede genç adam, ailesinin tutuklanmasından bu yana son derece işlevsiz olduğunu, mahvolmaya mahkum olduğunu fark eder; ikisi birbirini anlamıyor, bir ilişki, tam teşekküllü bir ilişki uğruna konumlarının güvenliğini terk etmeyi reddediyorlar.
Bir tür ihanet olarak, bir edebiyat profesörü misafir yazarlardan birinin hayatına izinsiz girmeye, ona biraz hakaret etmeye cüret eder ve o da onun yavaş, acılı ölümüne neden olarak misilleme yapar. Bu hikayede, genç bir kadın Noel'den önce bir şans yakalar, ancak kocasının numarası olaya sadece hayırseverlik yapmak içindir ve çaresizce ellerinden kayıp gider.
Günün sonunda 80 % Claire Keeganov, çeviri ve sonsöz: Hana Ulmanov Uzay, 2024, 128 sayfa |
Genel olarak bu metinlerin ortak noktası sadece karanlığı değil aynı zamanda şiddeti de içeriyor: derin sorgulama, konsantrasyon, her kelimenin gerekliliği. Burada deney bitmiyor, mecazi anlamda canlı bir şekilde çiçek açmaya devam etmiyor, burada uysalca, gerçekçi bir şekilde, detay duygusuyla, yumuşak hareketlerle, küçük değişikliklerle gerçekleşiyor.
Çünkü karakterlerin profilleri var, arka planlar var, onların içinde hareket ediyorsunuz, ateşli bir aksiyon değil, dramatik bir finale giden pdc. Kahramanın, en sevdiği yazar Anton Pavlovia Echo'nun kısa öyküsünü kullanması tesadüf değildir: bu nedenle, hayatında, önemli ölçüde büyürken ve bireysel oyuncuların akışı ortaya çıkarken, dışarıda yalnızca küçük, yavaş hareketler gerçekleşir.
Claire Keeganov, insanların başarılı olduğu ilişkiler hakkında yazıyor. Aklı nerede ve bir parça bok. Ya da tam tersi? Yazarın gerçekçiliği elbette alt metninde hem totaliter kiliseye hem de klasik ataerkil aile yapısına yönelik bir eleştiri içeriyor ama bu olmadan da işe yarıyor. Bunlar sadece ilişkilerle ilgili küçük resimlerdir. Bu temel ve benzersiz şey hakkında. Avcının avcıya ne yaptığı hakkında.