Öncelikle Labatut'un nasıl konuşulacağını bildiğinden emin olun. Öfkeli dilden dinamik üsluba ve bazen mizahla noktalanan her şeyin mükemmel yapısına kadar mükemmel bir şekilde hazırlanmıştı. Kesinlikle işe yaramaz.
Ve olay şu: Labatut bilim adamlarıyla ilgilidir, sadece herkesle değil. Dehalarıyla çalışan evrenden bir şeyi veya tam tersine minyatür bir atomu alan bilim adamları hakkında. İlgili. Matematik ve mantıkla birlikte kuantum mekaniği gibi.
Böylece Labatut, bilimsel alanda edebi araçlarla, kesin bilimle ilgili kurgular aracılığıyla çalışır. Ama nasıldır: Bir baba, yavaş yavaş kendini yok eden, çoğu zaman da kendini ona adayanları yok eden bir baba.
Deadly Reversal'da tüm pbh atomlarının ortak paydası bombaydı. Avcının tanrıyı kesinlikle gökten sildiği ve yerine oturduğu dönüm noktası.
Peki bunun içinde ne var: Morelka, şimdiki ve gelecek nesillerin sorumluluğu mu, yoksa uzun vadede bana yardımcı olacak veya beni uzun vadede geri dönülemez bir şekilde yok edecek çığır açan bir keşif mi? İlk başta Labatut orada burada bir oyun oynadı: Birisi korktu ve barışa oy verdi (Albert Einstein gibi), diğerleri korkmadı. Tam tersine derin bir maviliğe düştüler. Ben sadece onların içinde, avcının depolarında yaşayan maviyi biliyordum. Bunların arasında John von Neumann (19031957) da vardı. Labatut yeni romanını buna adadı. Ona Maniac adını verdi.
Neumann, Maar'da doğdu (adı Jnos Neumann'dı) ve zengin bir Yahudi aileden geliyordu. 20. yüzyılın en iyi avcısı olduğu hatta Dünya gezegeninden bile olmadığı söyleniyor. iki yaşında resim okudu, yirmi iki yaşında üniversitede profesörlük aldı. Bir bilim adamı olarak kendine bir hedef, daha doğrusu mutlak, mutlak bir hedef koydu: Her şeyin üzerine inşa edilebileceği bir dizi formül bulmak. Tam insan düşüncesi, tüm dünya, tüm evren.
Ayrıca atomlar ve hidrojen bombaları hakkında yazdı, oyun teorisini kurdu, yapay zekanın yolunu açtı ve ilk programlanabilir bilgisayarı yaptı. Labatut'un ırkı için aldığı adı aldı: Maniac. Bu Neumann'dı: Bazen başkalarının yıllardır aradığı yanıtları göz açıp kapayıncaya kadar bulan manyak bir yönetici düşünür.
Jene'in de karanlık bir tarafı vardı. O bir sakat şeytanıydı, ahlaksız, karaktersiz bir tipti ve her türlü kuralın dışında düşünüyordu. Temel yaşam gücü konusunda uzmanlaşmamıştır. Hiçbir insanlığa tesadüfen bakmadı. Atom bombası testini görünce 5'incisi havada patladığında dünyada cehennemin yaşanacağını hemen hesapladı. Labatut profilini bir bulmaca gibi gizledi.
En yakın ve en sevilenlerin hikayelerinden: aile eşleri, metresler, bilim adamı arkadaşları. Farklı renklerde, farklı parçalarla. Bazen gerçekte, bazen biraz kurguyu unutuyoruz. Birisi Neumann'ın dehasının getirdiği riski hemen fark etti ve bilim adamının onda uyandırdığı tek şey sessiz bir korkuydu, açtığı olasılıklara karşı varoluşsal bir korku. Neumann, ödül için ikinci kurdun önüne geçerek Amerika Birleşik Devletleri'ne indi. Beyni ondan vazgeçti, yakıcı faaliyetlere dayanamadı.
Benjamin Labatut'un romanı büyüleyici bir kitap. Romantik bir üslupla yazılmış, Jnos Neumann aslında Dr. Frankenstein'ın canavarıdır. Kimin yaptığını, yıldırımın ona nasıl hayat verdiğini bilmiyoruz. Ah dostum, yazara göre bilmemek daha iyi…
Ve olay şu: Labatut bilim adamlarıyla ilgilidir, sadece herkesle değil. Dehalarıyla çalışan evrenden bir şeyi veya tam tersine minyatür bir atomu alan bilim adamları hakkında. İlgili. Matematik ve mantıkla birlikte kuantum mekaniği gibi.
Böylece Labatut, bilimsel alanda edebi araçlarla, kesin bilimle ilgili kurgular aracılığıyla çalışır. Ama nasıldır: Bir baba, yavaş yavaş kendini yok eden, çoğu zaman da kendini ona adayanları yok eden bir baba.
Deadly Reversal'da tüm pbh atomlarının ortak paydası bombaydı. Avcının tanrıyı kesinlikle gökten sildiği ve yerine oturduğu dönüm noktası.
Peki bunun içinde ne var: Morelka, şimdiki ve gelecek nesillerin sorumluluğu mu, yoksa uzun vadede bana yardımcı olacak veya beni uzun vadede geri dönülemez bir şekilde yok edecek çığır açan bir keşif mi? İlk başta Labatut orada burada bir oyun oynadı: Birisi korktu ve barışa oy verdi (Albert Einstein gibi), diğerleri korkmadı. Tam tersine derin bir maviliğe düştüler. Ben sadece onların içinde, avcının depolarında yaşayan maviyi biliyordum. Bunların arasında John von Neumann (19031957) da vardı. Labatut yeni romanını buna adadı. Ona Maniac adını verdi.
Neumann, Maar'da doğdu (adı Jnos Neumann'dı) ve zengin bir Yahudi aileden geliyordu. 20. yüzyılın en iyi avcısı olduğu hatta Dünya gezegeninden bile olmadığı söyleniyor. iki yaşında resim okudu, yirmi iki yaşında üniversitede profesörlük aldı. Bir bilim adamı olarak kendine bir hedef, daha doğrusu mutlak, mutlak bir hedef koydu: Her şeyin üzerine inşa edilebileceği bir dizi formül bulmak. Tam insan düşüncesi, tüm dünya, tüm evren.
Ayrıca atomlar ve hidrojen bombaları hakkında yazdı, oyun teorisini kurdu, yapay zekanın yolunu açtı ve ilk programlanabilir bilgisayarı yaptı. Labatut'un ırkı için aldığı adı aldı: Maniac. Bu Neumann'dı: Bazen başkalarının yıllardır aradığı yanıtları göz açıp kapayıncaya kadar bulan manyak bir yönetici düşünür.
Manyak 90 % Benjamin Labatut Michal Prokop'a sordu Paskalya, Prag 2024, 384 sayfa, perakende satış fiyatı 399 Bin |
Jene'in de karanlık bir tarafı vardı. O bir sakat şeytanıydı, ahlaksız, karaktersiz bir tipti ve her türlü kuralın dışında düşünüyordu. Temel yaşam gücü konusunda uzmanlaşmamıştır. Hiçbir insanlığa tesadüfen bakmadı. Atom bombası testini görünce 5'incisi havada patladığında dünyada cehennemin yaşanacağını hemen hesapladı. Labatut profilini bir bulmaca gibi gizledi.
En yakın ve en sevilenlerin hikayelerinden: aile eşleri, metresler, bilim adamı arkadaşları. Farklı renklerde, farklı parçalarla. Bazen gerçekte, bazen biraz kurguyu unutuyoruz. Birisi Neumann'ın dehasının getirdiği riski hemen fark etti ve bilim adamının onda uyandırdığı tek şey sessiz bir korkuydu, açtığı olasılıklara karşı varoluşsal bir korku. Neumann, ödül için ikinci kurdun önüne geçerek Amerika Birleşik Devletleri'ne indi. Beyni ondan vazgeçti, yakıcı faaliyetlere dayanamadı.
Benjamin Labatut'un romanı büyüleyici bir kitap. Romantik bir üslupla yazılmış, Jnos Neumann aslında Dr. Frankenstein'ın canavarıdır. Kimin yaptığını, yıldırımın ona nasıl hayat verdiğini bilmiyoruz. Ah dostum, yazara göre bilmemek daha iyi…