Kitabın kahramanı, 1919’da Ukraynalı bir köylü kadının ve Birinci Dünya Savaşı’nda esir tutulan Çek bir kölenin kızı olarak doğan yaşlı kadın Marie’dir.
90’lı yılların başından beri bizimle yaşıyor ama yaşamının çoğunu Ukrayna’nın Polonyalılar kentindeki antik Radomyl kasabasında geçirdi. Bu nedenle, ülkesinin geçen yüzyılın yirmili yıllarından bu yana yaşadığı zorlukların bir anıtıdır.
Ve torununa ülkenin ve kendisinin kaderi hakkında heyecan verici bir akışla anlattığı bu anıları hafızasından çıkarıyor. Ona Avrupalı diyen ve şeker yerine dolar akmaya başlayacaklarını boşuna ümit eden bazı akrabalarıyla yılda bir kez düğün için Radomyla’ya geliyorlar.
İkinci Dünya Savaşı’ndan önce, Radomyl’in gözleri çeşitli etnik kökenlerden dolayı kör olmuştu: Savaştan önce kasabanın nüfusunun yarısını oluşturan ancak Naziler tarafından tasfiye edilmeyen Ukraynalılar, Polonyalılar (affet), Ruslar, Almanlar ve Yahudiler. Stavruk, Yahudiler ile Ukraynalılar arasındaki, diğer şeylerin yanı sıra, birçok Yahudinin Bolşeviklere mensup olmasından kaynaklanan düşmanca ilişkilerle ilgileniyordu.
İlginç bir detay: 20’li yıllarda Kasane’deki kilisenin cüppelerinden yarmulke kullanıyorlardı, öte yandan Maria’nın kocası Ivan’ın çalıştığı yaratıcı şirkette karikatürler için sinagogun dolgularından Try yapraklarını kullanıyorlardı. Peki ya büyük kardeşle olan ilişki? Marie, biz Ukraynalıların kendimizi Ruslardan farklı bir şey olarak görmemizle ilgili bir sorunumuz olduğunu düşünüyor.
Trpc Ukrayna
Kollektifleştirme. Yirmili yıllarda kıtlık, yığınla ölü ve onlarca köylü kadının ve ailelerinin Koly ve Kazakistan’a sürülmesi. 1947’de bir kıtlık yaşandı ve Stalin bir kez daha Polonya, Slovakya ve Romanya’ya tahıl gönderebilmek için Ukraynalıların elinden son tahıla kadar her şeyi aldı.
Ve bu arada Marie’nin ironik bir şekilde yorumladığı Alman işgali: O aptal Hitler, 1960’larda Stalin’e zulmeden birini kırabileceğini sanıyordu. Khruov’un umutları, Çernobil, perestroyka ve ardından bağımsızlık dönemi. Yaşlı adamın hikayesi bu konuda çok duygusaldır. Yurttaşlarını bile saymıyor, ancak tüm bu trajedilerden sonra geriye kalanların esas olarak çalışmak istemeyenler olduğu sonucuna varıyor.
Kahramanlardan hayaletlere kadar pek çok karakterin yer aldığı bu mükemmel, özel aile öyküsü, umudun, umudun ve kadın kötülüğünün bir kanıtıdır. Marie, DS’den kurtulmanın bir kadının işi olduğunu açıklıyor. Ve farklı bir not: Acı çektik, ne olmuş yani? İlk başta Ukrayna’nın Putin’in kurdu yüzünden zarar göreceğinden bahsetmiyoruz.
90’lı yılların başından beri bizimle yaşıyor ama yaşamının çoğunu Ukrayna’nın Polonyalılar kentindeki antik Radomyl kasabasında geçirdi. Bu nedenle, ülkesinin geçen yüzyılın yirmili yıllarından bu yana yaşadığı zorlukların bir anıtıdır.
Ve torununa ülkenin ve kendisinin kaderi hakkında heyecan verici bir akışla anlattığı bu anıları hafızasından çıkarıyor. Ona Avrupalı diyen ve şeker yerine dolar akmaya başlayacaklarını boşuna ümit eden bazı akrabalarıyla yılda bir kez düğün için Radomyla’ya geliyorlar.
İkinci Dünya Savaşı’ndan önce, Radomyl’in gözleri çeşitli etnik kökenlerden dolayı kör olmuştu: Savaştan önce kasabanın nüfusunun yarısını oluşturan ancak Naziler tarafından tasfiye edilmeyen Ukraynalılar, Polonyalılar (affet), Ruslar, Almanlar ve Yahudiler. Stavruk, Yahudiler ile Ukraynalılar arasındaki, diğer şeylerin yanı sıra, birçok Yahudinin Bolşeviklere mensup olmasından kaynaklanan düşmanca ilişkilerle ilgileniyordu.
İlginç bir detay: 20’li yıllarda Kasane’deki kilisenin cüppelerinden yarmulke kullanıyorlardı, öte yandan Maria’nın kocası Ivan’ın çalıştığı yaratıcı şirkette karikatürler için sinagogun dolgularından Try yapraklarını kullanıyorlardı. Peki ya büyük kardeşle olan ilişki? Marie, biz Ukraynalıların kendimizi Ruslardan farklı bir şey olarak görmemizle ilgili bir sorunumuz olduğunu düşünüyor.
Trpc Ukrayna
Kollektifleştirme. Yirmili yıllarda kıtlık, yığınla ölü ve onlarca köylü kadının ve ailelerinin Koly ve Kazakistan’a sürülmesi. 1947’de bir kıtlık yaşandı ve Stalin bir kez daha Polonya, Slovakya ve Romanya’ya tahıl gönderebilmek için Ukraynalıların elinden son tahıla kadar her şeyi aldı.
Avrupalı kadın 90 % yazar: Alexey Sevruk Yayıncı: Argo |
Ve bu arada Marie’nin ironik bir şekilde yorumladığı Alman işgali: O aptal Hitler, 1960’larda Stalin’e zulmeden birini kırabileceğini sanıyordu. Khruov’un umutları, Çernobil, perestroyka ve ardından bağımsızlık dönemi. Yaşlı adamın hikayesi bu konuda çok duygusaldır. Yurttaşlarını bile saymıyor, ancak tüm bu trajedilerden sonra geriye kalanların esas olarak çalışmak istemeyenler olduğu sonucuna varıyor.
Kahramanlardan hayaletlere kadar pek çok karakterin yer aldığı bu mükemmel, özel aile öyküsü, umudun, umudun ve kadın kötülüğünün bir kanıtıdır. Marie, DS’den kurtulmanın bir kadının işi olduğunu açıklıyor. Ve farklı bir not: Acı çektik, ne olmuş yani? İlk başta Ukrayna’nın Putin’in kurdu yüzünden zarar göreceğinden bahsetmiyoruz.