Her açıdan bakıldığında, The Beatles’ın kesin olarak son şarkısı burada. Lennon’ın Now And Then baladının yaratılışı ve tamamlanmasıyla ilgili koşullar buradan veya buradan okunabilir, asıl soru sorulmaya devam ediyor: nasıl bir şey? Geri kalan grup üyelerinin yanı sıra yapay zekanın da dahil olduğu, başlangıçta ses ile kirlenmiş olan gövde tamamlanmaya değer miydi?
Her durumda, evet. Elbette FabFour’un en unutulmaz parçalarıyla yarışabilecek vizyoner bir bomba duyacağımızı düşünmek aptallık olur ama şarkı grubun kataloğunda haklı olarak yerini aldı ve alacak.
Şimdi Ve Sonra özel, tipik olarak Lennon benzeri tembel ama gergin bir atmosfere sahiptir. Paul McCartney tutkuyla şarkı söylerken ve The Beatles’ın şarkılarına her zaman inanırken, John Lennon her zaman söylenmemiş bir şeyin parçasını kendine saklıyor gibiydi. Söylediği şarkıların en büyük cazibesi buydu; her zaman onların arkasında daha fazlası olduğu hissine kapılıyordunuz ama bunu elde etme şansınız yoktu. Buna sihir ya da gizem diyelim.
Ve Şimdi Ve Sonra’da bol miktarda bulunan da tam olarak bu sihirdir. Psychedelic bir bulutun üzerinde süzülüyor, tellerle ustaca destekleniyor ve merkezi melodik çizgisi yavaş yavaş derinin altına giriyor. Kuş Gibi Özgür ve Gerçek Aşk’ı ilk dinlediğim anı hatırlıyorum. İlk başta pek değil diye düşündüm ama dinledikçe şarkılar büyüdü, güçlendi ve daha keyifli hale geldi. Ve bugün sadece isimlerini görmek yeterli oluyor ve hemen kafamda çınlamaya başlıyorlar. Tüm detaylarıyla.
Now And Then ilk öldüğünde ilgimi çekti, hemen tekrar oynadım ve üçüncüsüne geçtim. Ve daha birçok tekrarın olacağını düşünüyorum.
Son bir not: Beatles, dört dakikalık bir şarkıyla, ölen grup arkadaşına Pink Floyd’un konserde yaptığından çok daha anlamlı bir saygı duruşunda bulunmayı başardı (şarkıda gitarı duyulan George Harrison’ı da dahil edersek aslında iki kişi). umutsuz, neredeyse bir saat süren albüm “Scratch 2014’ün The Endless River”ı.
Her durumda, evet. Elbette FabFour’un en unutulmaz parçalarıyla yarışabilecek vizyoner bir bomba duyacağımızı düşünmek aptallık olur ama şarkı grubun kataloğunda haklı olarak yerini aldı ve alacak.
Şimdi Ve Sonra özel, tipik olarak Lennon benzeri tembel ama gergin bir atmosfere sahiptir. Paul McCartney tutkuyla şarkı söylerken ve The Beatles’ın şarkılarına her zaman inanırken, John Lennon her zaman söylenmemiş bir şeyin parçasını kendine saklıyor gibiydi. Söylediği şarkıların en büyük cazibesi buydu; her zaman onların arkasında daha fazlası olduğu hissine kapılıyordunuz ama bunu elde etme şansınız yoktu. Buna sihir ya da gizem diyelim.
Ve Şimdi Ve Sonra’da bol miktarda bulunan da tam olarak bu sihirdir. Psychedelic bir bulutun üzerinde süzülüyor, tellerle ustaca destekleniyor ve merkezi melodik çizgisi yavaş yavaş derinin altına giriyor. Kuş Gibi Özgür ve Gerçek Aşk’ı ilk dinlediğim anı hatırlıyorum. İlk başta pek değil diye düşündüm ama dinledikçe şarkılar büyüdü, güçlendi ve daha keyifli hale geldi. Ve bugün sadece isimlerini görmek yeterli oluyor ve hemen kafamda çınlamaya başlıyorlar. Tüm detaylarıyla.
Now And Then ilk öldüğünde ilgimi çekti, hemen tekrar oynadım ve üçüncüsüne geçtim. Ve daha birçok tekrarın olacağını düşünüyorum.
Son bir not: Beatles, dört dakikalık bir şarkıyla, ölen grup arkadaşına Pink Floyd’un konserde yaptığından çok daha anlamlı bir saygı duruşunda bulunmayı başardı (şarkıda gitarı duyulan George Harrison’ı da dahil edersek aslında iki kişi). umutsuz, neredeyse bir saat süren albüm “Scratch 2014’ün The Endless River”ı.