Otuz yıllık kariyeri boyunca Kožená'yı Barok'tan günümüze uzanan geniş bir repertuarda dinleyiciler dinleyebildi. Bu sefer barok ile birlikte başından beri asıl ilgi alanı olan klasisizmin yazarları olan Mysliveček, Mozart ve Haydn'ı getirdi.
Sağduyu için ödül
Elliyi aşan deri halen seviyesini koruyor. Sesi olgunlaşmış ama yine de doksanlı yıllarda olduğu gibi hâlâ taze ve yorgunluktan eser yok; bu aslında bir şarkıcı için en büyük ödül. Kožená onu, hiçbir zaman dramatik olmayan ve bir sopranoya benzese de o kadar yüksek olmayan ses tipinin verdiği sınırlar dahilinde kariyeri boyunca hareket ettiği zeka ve sağduyu nedeniyle seçiyor.
Bu kez de dikkati dağıtacak şekilde çarpmadan bu korkuluklara büyük miktarda canlılık kazandırdı. Perşembe günü Rudolfinum'daki konserinde sadece Myslivečka'yı disiplinle söylemekle kalmadı, aynı zamanda kariyerinin daha önceki bir aşamasından Zerlina rolüne değiştirdiği Don Giovanni'den Donna Elvíra'yı ve Mozart'ın operası Idomeneo'dan Prenses Ilia'yı da söyledi. daha önce Idamante'nin erkek rolünü oynamıştı.
Mini resitalini Joseph Haydn'ın konser aryası “Scena di Berenice” ile tamamladı ve yarı deli bile olsa aşık bir kadın kahramanın çektiği eziyeti farklı bir şekilde tasvir etti. Sesin tek bir sağlam parçadan oluştuğu ve bir sonraki notanın bir önceki kadar kesin olacağı hissini kaybetmeden, önceden belirlenmiş tüm teknik ve ifadesel zorlukları, tersine çevirmeleri, zıtlıkları ve sıçramaları başardı.
Kožená, bu sezonun sonunda Çek Filarmoni Orkestrası'na geri dönecek ve kocası Simon Rattle yönetiminde Kurt Weill'in Yedi Ölümcül Günah operasının konser performansında yer alacak.
Antonini ile doğaya
Kožená'da özellikle 18. yüzyıl müziğinde beklenen bir kalite vardı, bu yüzden şaşırtıcı olmayan bir şekilde tatmin olmuştu. Aradan sonra orkestranın Beethoven'ın 6. Senfonisi “Pastoral”ı çalmasıyla şaşırtıcı bir tatmin yaşandı.
İnsanlar Dvořák veya Mahler'i görmeye giderken neden Çek Filarmoni Orkestrası'nın Beethoven'ı dinleyesiniz ki? Sonuçta Beethoven'ın tadını çıkarmanın pek çok yolu var, örneğin en iyi Alman orkestralarıyla…
Çünkü onun önünde, aslen Barok müzikten gelen bir flütçü olan İtalyan Giovanni Antonini duruyordu, ancak daha eski yazarları icra ederken kullandığı incelik ve gelişmişliği gözden kaçırmadan yavaş yavaş daha sonraki tarzların şefi haline geldi. Geçen Şubat ayında Çek Filarmoni Orkestrası eşliğinde Mozart'ın 41. Senfonisini mükemmel bir şekilde seslendirdi, ancak Beethoven'ın doğadan ve kırsal kesimden sahneleri tasvir eden “Pastoral” adlı eseri belki de o zamanın izlenimini aşmıştı.
Çek Filarmoni Orkestrası eski bestecileri ses açısından boğma ve romantik açıdan bulanıklaştırma eğilimindeydi, ancak bu sefer tüm cümleler açıkça ifade edilmiş, açık ve netleştirilmişti, bu yüzden neredeyse eski müzik için uzmanlaşmış topluluklardan birinin sahnede oturuyor olduğu izlenimini veriyordu. .
Dere kenarındaki sahne kelimenin tam anlamıyla süzülüyordu, kırsal halk dansı doğal olarak daha güçlüydü, ama yine de pastoral sahnenin hafif ayakları ve yıpranmış fırtınanın şükran melodisi basit, yumuşak ve parlak bir şekilde göklere doğru esiyordu.
Ve bu kesinlikle sadece daha küçük bir kadro değildi, sonuçta Beethoven veya Mozart bile cansız ve sert görünebilir, ancak esas olarak orkestra şefinin dikkatli çalışması ve onu çalabileceklerini kanıtlamış müzisyenlerle olan karşılıklı anlayış sayesinde. bu taraftan. Kožená'nın performanslarının arasına serpiştirilen orkestra parçaları, özellikle Mysliveček'in Olimpiyatları ve Mozart'ın Idomene'sinin prelüdleri de aynı derecede hoş geliyordu.
Giovanni Antonini, Çek Filarmoni Orkestrası'na tazelik ve duygusallık katıyor ve dinleyicinin bakış açısından her an yeniden karşılanacaktır.
Sağduyu için ödül
Elliyi aşan deri halen seviyesini koruyor. Sesi olgunlaşmış ama yine de doksanlı yıllarda olduğu gibi hâlâ taze ve yorgunluktan eser yok; bu aslında bir şarkıcı için en büyük ödül. Kožená onu, hiçbir zaman dramatik olmayan ve bir sopranoya benzese de o kadar yüksek olmayan ses tipinin verdiği sınırlar dahilinde kariyeri boyunca hareket ettiği zeka ve sağduyu nedeniyle seçiyor.
Bu kez de dikkati dağıtacak şekilde çarpmadan bu korkuluklara büyük miktarda canlılık kazandırdı. Perşembe günü Rudolfinum'daki konserinde sadece Myslivečka'yı disiplinle söylemekle kalmadı, aynı zamanda kariyerinin daha önceki bir aşamasından Zerlina rolüne değiştirdiği Don Giovanni'den Donna Elvíra'yı ve Mozart'ın operası Idomeneo'dan Prenses Ilia'yı da söyledi. daha önce Idamante'nin erkek rolünü oynamıştı.
Mini resitalini Joseph Haydn'ın konser aryası “Scena di Berenice” ile tamamladı ve yarı deli bile olsa aşık bir kadın kahramanın çektiği eziyeti farklı bir şekilde tasvir etti. Sesin tek bir sağlam parçadan oluştuğu ve bir sonraki notanın bir önceki kadar kesin olacağı hissini kaybetmeden, önceden belirlenmiş tüm teknik ve ifadesel zorlukları, tersine çevirmeleri, zıtlıkları ve sıçramaları başardı.
Kožená, bu sezonun sonunda Çek Filarmoni Orkestrası'na geri dönecek ve kocası Simon Rattle yönetiminde Kurt Weill'in Yedi Ölümcül Günah operasının konser performansında yer alacak.
Antonini ile doğaya
Kožená'da özellikle 18. yüzyıl müziğinde beklenen bir kalite vardı, bu yüzden şaşırtıcı olmayan bir şekilde tatmin olmuştu. Aradan sonra orkestranın Beethoven'ın 6. Senfonisi “Pastoral”ı çalmasıyla şaşırtıcı bir tatmin yaşandı.
İnsanlar Dvořák veya Mahler'i görmeye giderken neden Çek Filarmoni Orkestrası'nın Beethoven'ı dinleyesiniz ki? Sonuçta Beethoven'ın tadını çıkarmanın pek çok yolu var, örneğin en iyi Alman orkestralarıyla…
Çünkü onun önünde, aslen Barok müzikten gelen bir flütçü olan İtalyan Giovanni Antonini duruyordu, ancak daha eski yazarları icra ederken kullandığı incelik ve gelişmişliği gözden kaçırmadan yavaş yavaş daha sonraki tarzların şefi haline geldi. Geçen Şubat ayında Çek Filarmoni Orkestrası eşliğinde Mozart'ın 41. Senfonisini mükemmel bir şekilde seslendirdi, ancak Beethoven'ın doğadan ve kırsal kesimden sahneleri tasvir eden “Pastoral” adlı eseri belki de o zamanın izlenimini aşmıştı.
Çek Filarmoni Orkestrası eski bestecileri ses açısından boğma ve romantik açıdan bulanıklaştırma eğilimindeydi, ancak bu sefer tüm cümleler açıkça ifade edilmiş, açık ve netleştirilmişti, bu yüzden neredeyse eski müzik için uzmanlaşmış topluluklardan birinin sahnede oturuyor olduğu izlenimini veriyordu. .
Dere kenarındaki sahne kelimenin tam anlamıyla süzülüyordu, kırsal halk dansı doğal olarak daha güçlüydü, ama yine de pastoral sahnenin hafif ayakları ve yıpranmış fırtınanın şükran melodisi basit, yumuşak ve parlak bir şekilde göklere doğru esiyordu.
Ve bu kesinlikle sadece daha küçük bir kadro değildi, sonuçta Beethoven veya Mozart bile cansız ve sert görünebilir, ancak esas olarak orkestra şefinin dikkatli çalışması ve onu çalabileceklerini kanıtlamış müzisyenlerle olan karşılıklı anlayış sayesinde. bu taraftan. Kožená'nın performanslarının arasına serpiştirilen orkestra parçaları, özellikle Mysliveček'in Olimpiyatları ve Mozart'ın Idomene'sinin prelüdleri de aynı derecede hoş geliyordu.
Giovanni Antonini, Çek Filarmoni Orkestrası'na tazelik ve duygusallık katıyor ve dinleyicinin bakış açısından her an yeniden karşılanacaktır.