WASHINGTON: Doğal anne davranışı Erken gelişimin önemini gösteren yeni bir araştırmaya göre, bebeklerine karşı tutum, çocuklarda stres tepkisine bağlı epigenetik bir değişiklikle ilişkilendirildi.
Epigenetik, gen davranışını etkileyen DNA’dan bağımsız moleküler süreçlerdir.
Bu çalışmada araştırmacılar, annelerin 12 aylıkken bebeklerine karşı nötr veya garip davranışlarının, çocuklar 7 yaşındayken NR3C1 adlı bir gen üzerinde metilasyon veya metan ve karbon moleküllerinin eklenmesi adı verilen epigenetik bir değişiklikle ilişkili olduğunu buldular.
Çalışma, bu genin vücudun strese tepkisini düzenlemekle bağlantılı olduğunu söyledi.
“Anne-bebek etkileşiminin kalitesi ile bu genin metilasyonu arasında bir ilişki olduğuna dair bazı kanıtlar var, ancak bunlar etkileşimdeki nispeten küçük bir varyasyona yanıt olarak küçük etkilerdir” dedi. Elizabeth HoldsworthWashington Eyalet Üniversitesi biyolojik antropoloğu ve çalışmanın baş yazarı.
Çalışma American Journal of Human Biology’de yayınlandı.
Diğer araştırmalar, ihmal ve istismar gibi aşırı erken yaşam stresini yetişkinlerde bu belirli genin daha dramatik metilasyonu ile ilişkilendirmiştir.
Ancak Holdsworth, bu çalışmanın gösterdiği küçük farkın normal insan varyasyonunun göstergesi olabileceğini ve uzun vadeli etkileri olup olmadığını belirlemenin zor olduğunu vurguladı.
Bu çalışma için, Holdsworth ve ortak yazarları, 1991 ve 1992’de Avon, Birleşik Krallık’ta doğan bir çocuk grubunu izleyen bir proje olan Avon Longitudinal Study of Parents and Children’dan 114 anne-çocuk çiftinin bir alt örneğini analiz ettiler.
Araştırmacılar ilk olarak, 12 aylıkken çocuklarıyla resimli bir kitap paylaşan annelerin etkileşimlerinin sıcaklık için kodlandığı gözlemsel bir çalışmanın verilerini analiz ettiler.
Çalışma, genellikle bebeklerin birincil bakıcıları oldukları için annelere odaklandı. Bu örneklemdeki kadınların büyük çoğunluğu beyaz, üniversite eğitimi almış ve orta gelirli ailelerden geliyordu.
Gösterdikleri sıcaklık aralığı, “en soğuk” davranışın beceriksiz veya nötr olarak sınıflandırılmasıyla yalnızca biraz değişiyordu, ancak araştırmacıların tam olarak test etmeyi umdukları şey buydu: sosyal etkileşimdeki küçük farklılıkların bile bir epigenetik değişimle bağlantılı olabileceği, çalışma söz konusu.
Çalışma, gözlemlenen davranışın daha sonra yedi yaşında alınan çocukların kan örneklerinin epigenetik analizinden elde edilen verilerle karşılaştırıldığını söyledi.
Araştırmacılar, bebeklerine karşı garip veya tarafsız davranış sergileyen annelerin NR3C1 genindeki metilasyonda küçük bir artışla ilişkili olduğunu buldular.
Bu gen, düzenlenmesinde yer alan bir reseptörü kodlar. HPA eksen – vücudun hipotalamus, hipofiz ve adrenal bezleri arasındaki etkileşim. Bu eksen, vücudun birincil “stres hormonu” kortizol üretimi de dahil olmak üzere strese verilen yanıtta rol oynar.
HPA ekseni, gerçek bir tehdide yanıt vermekten korku filmi izlemeye ve sadece egzersiz yapmaya kadar hızlı bir enerji salınımı gerektiren hemen hemen her şey tarafından etkinleştirilebilir.
NR3C1 geninin bu ekseni aktive etmede yer aldığı biliniyor, ancak bu genin metilasyonunun stres tepkisi ile nasıl ilişkili olduğunu anlamak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç var, dedi Holdsworth, çünkü bazı araştırmalar artan metilasyonun hiporeaktivite veya körelmiş tepki ile bağlantılı olduğunu gösterdi. diğerleri ise hiperreaktivite göstermiştir.
Araştırmacılar, özellikle vücudun hızla geliştiği çocukluk döneminde bu değişikliklerin nasıl meydana geldiğini ve bunların ne anlama gelebileceğini keşfetmek için çalışıyorlar.
Holdsworth, “Gelişim biyolojisi içinde, insanların içinde bulundukları ortama uyacak şekilde büyüdüğünü biliyoruz, bu da normal insan biyolojik çeşitliliğine katkıda bulunuyor. Bu, mutlaka iyi ya da kötü değil,” dedi.